Gdyby ktoś Cię dzisiaj zapytał: „Czy cenisz siebie”? – to co byś mu odpowiedział?
Takie pytanie musi się kiedyś pojawić w naszym życiu abyśmy mogli spostrzec, kim jesteśmy we własnych oczach.
Możesz teraz na własny użytek zadać sobie takie pytania:
Co myślę na swój temat?
Co czuję na myśl o sobie?
Gdy będziesz dla siebie łagodny a zarazem szczery – odpowiadając na te pytania – dostrzeżesz kilka istotnych informacji na swój temat i zrozumiesz życie, w którym się obecnie znajdujesz.
Najczęściej bywa tak, że sposób, w jaki traktujemy siebie pozwala innym nas tak samo traktować!
W swojej wieloletniej pracy spotkałam osoby, które miały wysoką samoocenę i takie, które nie szczędziły sobie krytyki i były dla siebie bardzo surowe. Warto poświęcić chwilę, aby dać sobie osobistą refleksję na ten temat.
NISKA SAMOOCENA
Jeśli masz ocenę siebie osadzoną na braku wiary we własne wybory, boisz się, że sobie z niczym nie poradzisz, nie wierzysz, że zasługujesz na szczęście, sukces i szacunek – to „kłania się” niska samoocena.
Tu następuje konsekwencja takiego podejścia – czyli wchodzenie w relacje zwykle z osobami o podobnej (niezdrowej) samoocenie.
Ludzie z niezdrową samooceną nie garną się do osób otwartych, ciepłych, ekspresyjnych i aktywnych, gdyż sami o sobie nie myślą w kategoriach pozytywnych. Oni siebie odrzucają, oceniają i porównują. Uciekają od konfrontacji, boją się rozszerzać strefę komfortu i wychodzić poza to, co tylko znają. Ta obawa dotyczy irracjonalnego lęku przed porażką, bo jak można prorokować, że nic się nie uda – nie robiąc nic????
Taka postawa samo – odrzucenia sprawia, że ludzie szukają wszędzie potwierdzenia tego, co o sobie myślą. Zatem usilnie doszukują się sygnałów odrzucenia i poniżenia a neutralne zachowania innych będą interpretować jako zagrażające ich poczuciu wartości. To sprawia, że ich poziom stresu wzrasta i uruchamia się syndrom samospełniającej się przepowiedni (a nie mówiłem, że tak będzie…?).
Osoby z taka samooceną mają wielką potrzebę kontroli. Narzekają, że nikt ich nie docenia używając „gierek” emocjonalnych. Niektórzy potrzebują „na siłę” udowadniać swoje racje używając agresji i manipulacji albo stawiają siebie na pozycji „przegranego”- tzw. życiowego biedactwa (pokrzywdzonego przez innych i przez los).
WYSOKA SAMOOCENA
Osoby ze zdrową samooceną (nie mylić z egoistami czy takimi, co „wszystkie rozumy pozjadali”) są szczerzy w stosunku do siebie i innych, podejmują działania, dążą do poznania siebie i własnych „słabych” stron, by je wzmocnić. Szanują zdanie innych mając przy tym własne poczucie wartości. Dokonują kolejnych wyborów, gdy cos „nie działa” zamiast myśleć, że są do niczego lub obwiniać innych za brak zamierzonych efektów. Nigdy nikogo nie poniżają ani nie uznają, że musza „mieć rację”. Cały czas wyciągają wnioski z własnych doświadczeń uzupełniając nimi swoje kolejne posunięcia. Ucząc i rozwijając siebie – pomagają innym więcej zrozumieć i wiedzą, że każdy ma prawo do bycia szczęśliwym na własnym poziomie rozumienia rzeczywistości. Nie pouczają ani nie „naprawiają” innych. Nie chcą mieć „patentu” na jedyną Prawdę. Robią to, co lubią i lubią to, co robią. Podejmują nowe wyzwania. Nic nie robią „na pokaz”, rozróżniają to, co „powinno się”, „co wypada” od Udawania i świętoszkowatości. Uważnie „zarządzają” własnymi emocjami, są koneserami życia budując szczęśliwe związki.
Jak odbudować własne poczucie wartości?
Jak wykształcić wysoka samoocenę?
1. Zacznij zauważać swoje sukcesy – te malutkie i te duże.
2. Skupiaj uwagę na tym, co już masz i kim się stajesz a nie na tym, czego (ciągle uważasz), że nie masz.
3. Zaakceptuj swoją niepowtarzalność – a zrozumiesz, że porównywanie się nie ma racji bytu.
4. Gdy czujesz, że w określonej sytuacji “zatrzymałeś się” i nie wiesz, co dalej – być może odkładasz działanie na później, albo nadmiernie się stresujesz – to znaczy, że istnieje silnie ograniczające i blokujące Cię przekonanie.
5. Poszukaj ograniczeń i uwolnij się od większości z nich – gdyż są najczęściej czyimiś „etykietami” na Twój temat, które uznałeś za własne.
…”Częścią procesu rozwijania w sobie samoakceptacji jest uwolnienie się od opinii innych ludzi”…
JAK ZACZĄĆ?
Szukaj literatury, oglądaj treści dostępne w internecie. Tam także są podpowiedzi.
Zrób pierwszy krok. Popracuj ze sobą.
Szukaj takich osób, co poszukują podobnie jak Ty!
Jeśli potrzebujesz indywidualnego podejścia do swoich problemów czy potrzeb – Wybierz sesję indywidualną
http://alinawajda.pl/kontakt-2